حریم عشق را درگه بسی بالاتر از عقل است

 

به کربلا و عاشورا چگونه نگاه کنیم؟

استاد اصغر طاهرزاده

نگرش به کربلا نیاز به چشمِ «عقل» و «عاطفه» دارد. افرادی که صرفاً با چشم عاطفه، حادثه کربلا را مدّنظر قرار داده‌اند، از ابعاد مهمی از کربلا محروم مانده‌اند، و کسانی هم که فقط با عقل صرف و خشک ریاضی‌گونه خواستند واقعه‌ی کربلا را تحلیل کنند و از آن شراب طهور عاطفه‌ی مافوق عقل در تحلیل خود بهره‌ای نداشتند، کربلا را نیافتند.

زندگی به سبک هیئتی

از عزیزی شنیدم که درباره نقش هیئت در سبک زندگی می گفت: کوچکترین نقش هیئت در خط دهی به رفتار ما در همان کاسه قند و سینی چایی نهفته است. کسی که خم می شود تا چایی تعارف کند باید به یک اندازه در برابر حاجی بازاری که در صدر مجلس نشسته و همچنین برابر فلان کارگری که از کوچه رد می شده و سیاهی علم را دیده و از زیر بیرق گذشته و در هیئت نشسته است، خم شود. معمولا بچه ها هستند که در هیئت پشت سر کسی که چایی می دهد کاسه قند را می گرداند؛ همان بچه یاد می گیرد که در هیئت همه یک نفرند و یک احترام دارند. این یعنی سبک زندگی هیئتی.

ابتلاء عظیم عاشورا

بحثی در باب سیر و سلوک با زیارت عاشورا

سید محمّدمهدی میرباقری 

بلاء الهی نردبان سلوک مؤمنین

عاشورا نقطه کانونی شفاعت نبی‌اکرم_{(صلی‌الله‌علیه‌و‌آله)}نسبت به مؤمنین و همه‌ی امم و حتی اولیاء و انبیاست؛ یعنی مرتبه‌ای از شفاعت نبی اکرم_(ص) برای تقرب موجودات، در عاشورا واقع شده است. ما در مسیر حرکت به سوی خدای متعال بعد از همه‌ی ریاضت‌ها و زحمت‌ها وارد وادی ابتلائات و وادی بلاء الهی می‌شویم. ورود به این وادی، نردبان رشد ماست و سیر و حرکت ما به سوی خدای متعال با این بلاء بیش از هر چیز دیگر اتفاق می‌افتد.

 بر این اساس ابتلائاتی که برای مؤمنین پیش می‌آید، نردبان سلوک آن‌هاست؛ ابتلائاتی که مؤمنین را سالک الی‌الله می‌کند، با ریاضت تفاوت دارد. یکی از تفاوت‌های اساسی‌ آن با ریاضت این است که ریاضت‌ها ممکن است منتهی به عجب انسان شوندو در انسان طلب‌کاری ایجاد کنند؛ ولی ابتلائات معمولاً در انسان حالت اخبات و انکسار ایجاد می‌کنند.

 تفاوت دوم این است که ریاضت‌های ما با برنامه‌ریزی خودمان است؛ ولی ابتلائات معمولاً با برنامه‌ریزی خداوند متعال است؛ اوست که می‌داند مؤمن چگونه باید رشد یابد و با چه ابتلائی سالک ‌شود. به هر حال این بلاء بهترین نردبان سلوک و ترقی مؤمن است. هر مؤمنی در مراحل سیر خود نیاز به ابتلاء دارد. این ابتلائات الهی مؤمن را سالک می‌کند و به سوی خدای متعال و مقصد پیش می‌برد.

یک وجه از بلایی که خدای متعال برای مؤمن رقم می‌زند، سختی‌ و دشواری‌ها و تحمل ناهمواری‌هاست؛ وجه دیگر آن جذبات الهی و محبّـت و رحمتی است که شامل مؤمن می‌شود؛ لذا باطن این بلاء نیز رحمت الهی و دست‏گیری‌های خدای متعال است.