رونمایی از سایت جدید KHAMENEI.IR ویژه نوجوانان

با توجه به حضور فعال نسل نو در فضای مجازی، KHAMENEI.IR از سایت جدیدی با عنوان «نو+جوان» (ویژه مخاطبان تا ۱۸ سال) در روز پنجشنبه ۱۰ اردیبهشت‌ماه رونمایی کرد.

این سایت قصد دارد با استفاده از همراهی و مشارکت نوجوانان فعال و بهره‌گیری از ظرفیت‌ها و توانایی‌های این نسل، پیام انقلاب اسلامی را با تمرکز بر اندیشه‌های حضرت آیت‌الله خامنه‌ای در فضای مجازی ترویج کند و فضایی را فراهم آورد تا کاربران نیز نظرات و تولیدات خود را در معرض دید یکدیگر قرار دهند.
سایت نو+جوان با نشانی nojavan.khamenei.ir روز پنجشنبه همزمان با برگزاری مراسم رونمایی از تقریظ رهبر انقلاب بر کتاب خاطرات اسارت جمعی از نوجوانان ایرانی با عنوان «آن ۲۳ نفر»، افتتاح شد

لذت عبادت بدون دغدغه دشمن‌ستیزی، لذت انحرافی است

Top of Form

Bottom of Form

 

 

حجت الاسلام و المسلمین پناهیان گفت: انقلابی‌گری روح آدم را لطیف می‌کند. اگر فقط عبادت کنید، بدون دغدغه دشمن‌ستیزی و کینه‌ای از ظالمان در دل، یا عبادتی است که از آن لذت نمی‌بری و یا اگر هم لذت می‌بری از نوع‌‌ لذتی انحرافی است.

 

 حجت‌الاسلام و المسلمین علیرضا پناهیان عصر روز گذشته، 12 اردیبهشت 1394 در مسجد جامع امام صادق(ع) میدان فلسطین و در بین معتکفین عضو حزب‌الله سایبر حضور یافته و برای آنها سخنرانی کرد. وی در ابتدای سخنان خود گفت: یکی از انتظارات در زندگی معنوی این است که شیرینی آن را احساس کنیم. در حقیقت این موضوع یک شاخص برای این است که آیا زندگی معنوی ما موفق بوده است یا نه؟ این موضوع هم چنین انگیزه‌ای برای حرکت در این راه است. گریه کردن در راه اهل بیت(علیهم السلام) شیرینی دارد و کسی که حلاوت و شیرینی این مسئله را چشیده باشد، اگر یک لحظه غفلت کند از خودش ناراحت است. ما باید از اعتکاف و عباداتمان لذت ببریم. یک معتکف زمانی که پس از سه روز از مسجد خارج می‌شود، دلش برای مسجد تنگ می‌شود

گفت‌وگویی درباره‌ی مبانی و راهکارهای آموزش فلسفه به کودکان

کودکان فیلسوفان بالفطره‌اند

گفتگو با خانم زهره حسینی
مسئول گروه فلسفه و کودک بنیاد حکمت اسلامی صدرا

Top of Form

Bottom of Form

 

بنیاد اسلامی حکمت صدرا» یکی از مراکزی است که در مورد آموزش فکر و فلسفه به کودکان، مورد مطالبه‌ی جدی رهبر انقلاب است. این بنیاد یک مرکز تخصصی علمی در زمینه‌ی فلسفه و حکمت متعالیه است. در زمینه‌ی فلسفه‌ی کودکان هم اقداماتی داشته است. برای تشریح صورت‌بندی و ارتباط این نوع آموزش با حکمت صدرایی، با خانم زهره حسینی، مسئول گروه فلسفه و کودک بنیاد حکمت اسلامی صدرا گفت‌وگو کرده‌ایم.

 از نظر شما اهمیت موضوع فلسفه برای کودک چیست و بنیاد اسلامی حکمت صدرا از این فعالیتش چه اهدافی دارد؟
پرورش و آموزش -یا همان تعلیم و تربیت صحیح کودکان- از مهم‌ترین پایه‌های تعالی هر جامعه‌ای است. در روش‌های یادگیری کلاسیک، معمولاً آموزش و پرورش را به معنی یادگیری مطالب و حفظ آن‌ها تلقی می‌کردند. معلم مطالبی را به شاگرد منتقل می‌کرد و شاگرد آن را بعدها به دیگران انتقال می‌داد. کسی حق به چالش کشیدن استاد را نداشت و نقد و بررسی معلومات استاد کار صحیحی به شمار نمی‌رفت. طبیعی است که این کودکان در آینده با مشکلاتی در حل مسائل خود و دیگران روبه‌رو می‌شدند، زیرا تفکر نقاد نداشتند و این‌گونه تفکر را آموزش ندیده بودند. در مواجهه با مسائل، روش‌های نقد و بررسی موشکافانه، تجزیه و تحلیل و سپس قضاوت و داوری راجع به آن را نداشتند.

راههای تربیت اسلامی (1)

طبق مطالعه ای که تأثیرات دین را بر رشد و ارتقای کودکان بررسی کرده است، مشخص شده کودکانی که والدین مذهبی دارند بهتر از دیگر کودکان رفتار می‌کنند و خود را با شرایط تطبیق می‌دهند.

در مطالعه ای که بر روی بیش از 16 هزار کودک که بیشتر آنها در سال‌های اولیه ی تحصیل بودند خواستند ارزشیابی کنند که کودک چه‌قدر بر خود کنترل دارد، چند وقت یک‌بار رفتار ضعیف یا نامناسب از خود نشان می‌دهد و آیا به‌خوبی به همسالانش احترام می‌گذارد و با آنها تعامل دارد یا نه؟ محققان نمرات به‌دست آمده را با اظهارات والدین مبنی بر این‌که چند وقت یک‌بار به مکان‌های مذهبی می‌روند، آیا در مورد دین با کودکشان صحبت می‌کنند یا خیر و آیا بر سر مسائل دینی در خانه مشاجره می‌کنند یا نه، مقایسه کردند

نمایشگاه یا باغ کتاب؟

نمایشگاهی برای ژورنالیست‌های کتاب!

 

رضاکریمی*

 

نمایشگاه کتاب چه فواید و آثاری دارد؟ می‌دانیم که آن‌جا تازه‌ها را معرفی می‌کنند، برای ساکنین شهرهای کوچک دسترسی آسان به وجود می‌آورند، علاوه بر این محل تجمع نویسندگان و اهل قلم و اندیشه هم هست. هرچند این فواید اکنون با گسترش ابزارهای ارتباطی حالت انحصاری خود را از دست داده است اما هم‌چنان نمایشگاه کتاب برای خریداران کتاب جذاب‌ترین بازار است، آن‌چنان‌که از روزها و بلکه ماه‌ها قبل برای آن عنوان کتاب‌ها را کنار می‌گذارند تا آن را در نمایشگاه بخرند.

بن کتاب هم برای این افراد هم‌چون بلیط رایگان سفر برای گردش‌گران، مسرت‌بخش است! البته نمایشگاه آفاتی هم دارد که می‌بایست در جای خودبه آن پرداخت: مثلاً در نظام توزیع و  فروش کتاب خلل وارد می‌کند و آن را از حالت عادی خارج می‌کند و فضا و تبلیغات آن گاهی موجب خریدهایی انبوه می‌شود که خواننده متوسط‌الحال نمی‌تواند تا نمایشگاه بعدی از پس خواندن آن برآید. گذشته از همه‌ی این موارد وضعیت نمایشگاه متناسب با وضعیت برزخی و شبه‌مدرن ایران ماست. ما در مصلی نمایشگاه برپا می‌کنیم و در دانشگاه نماز جمعه می‌خوانیم! نمایشگاه ما برخلاف غربی‌ها نمایش و معرفی کتب جدید نیست بلکه فروشگاهی بزرگ است. علاوه بر این می‌دانیم که غربی‌ها حتی برای ورود به نمایشگاه هزینه‌ی ورودی می‌گیرند اما این‌جا نه تنها ورود رایگان است بلکه چیزی که توقع می‌رود استمرار سنت تخفیف کتاب است. ما نه مانند کتاب‌دانان علم را در سینه یافتیم و نه مانند غربی‌ها کتاب‌فروشی و کتاب‌خوانی را با دنیای خود هماهنگ کردیم.

کتاب‌‌ها برای که به نمایش درمی‌‌آیند؟

نمایشی در سه اپیزود

 

داوود میرزایی*

اپیزود اول: سیاه

می‌‌خواهم خیلی ساده سخن بگویم. مگر چه می‌‌شود! چون ماجرا کلاً از اساس خیلی ساده به‌‌نظر می‌‌رسد و آدم را از طمطراق‌‌گویی‌‌های شبه‌‌فلسفی معاف می‌‌کند، خوش‌‌بختانه.

همه‌‌ساله وقتی اردی‌‌بهشت به حدود اواسط خود می‌‌رسد، پیوستِ حال‌‌وهوای روز معلم، زنگِ نمایشی شگفت هم در کشور ما به صدا درمی‌‌آید. ماجرا اصلاً برمی‌‌گردد به خیلی سال پیش، زمانی که قرار شد ایران را سراسر مدرسه کنیم، و چه فکر بکری بود؛ خوش‌‌بختانه همه‌‌چیز مطابق با برنامه پیش رفت، و ایران سراسر مدرسه شد، و اکنون همه‌ی آن یاران دبستانی بزرگ شده‌‌اند، بالیده‌‌اند تا حالا که می‌‌رود همه‌ی ایران سراسر دانشگاه بشود، که شد. گویی اگر همه دانشگاهی نشوند، یعنی دانش را فقط در دانشگاه نجویند، و مثلاً تکنسین بشوند، یا صنعت و حرفه‌‌ای، یعنی کار و دانش را با هم بیاموزند (که اصلاً از همان خیلی وقت‌‌ها پیش «تخنه» عملِ فراآورانه‌‌ای بود قرینِ آگاهی)، کارها آن‌‌طور پیش نمی‌‌رود که باید. همه که دانشجو باشیم چند صباحی، فعلاً اوضاع تحت کنترل است انگار، تا بعد که ببینیم چه پیش می‌‌آید. بگذریم از دانشگاهِ سراسری، و هم‌‌راهیِ رقیبِ عجیب‌‌وغریب آن، دانشگاه آزاد، که الحق نام مناطقی از این مرز و بوم را در قالب شعبه‌‌های‌‌اش تاکنون به ماها شناسانده که تا پیش از این آن را غیر از خود مردم آن منطقه نمی‌‌شناختند، و افتخار اکتشاف آن به‌‌نام دانشگاه آزاد زده شده است. بگذریم از دانشگاه پیام نور، که انگار اصلاً یادش رفته برای چه ایجاد شد، و الان چه کسی هست که نداند ملغمه‌‌ای از دانشگاه آزاد و سراسری است که فقط با تراکت‌‌های تبلیغاتی جذب فراگیر دانشجوی‌‌اش، در تمام مقاطع، هر روز می‌‌توان انقلاب تا آزادی را فرش کرد، که گوش شیطان کر، دانشجو هم می‌‌گیرد که بیا و ببین. دانشگاه سوره و علمی کاربردی هم که یار غاری هستند در کنار آن‌‌ها. از همه‌ی این‌‌ها که بگذریم، چه کنیم با کرور کرور مؤسسه‌ی غیرِانتفاعی و آموزش عالی جورواجور، که دانم و دانی، که گوی سبقت از افتتاح هر روزه و قارچ‌‌گونه‌ی مؤسسات مالی و اعتباری رنگ‌‌ووارنگ ربوده‌‌اند، که فقط فهرست نام شعباتِ هر یک از آن‌‌ها می‌‌شود مثنوی هفتاد من. یک حساب سرانگشتی ساده که بکنی می‌‌بینی ایران چگونه سراسر دانشگاه شد، که هر جوانی که دور و برت می‌‌بینی مگر خلاف‌‌اش را ثابت کنی که دانشجو نباشد. بگذریم!

نمایشگاه بین‌المللی کتاب و دوربرگردان بزرگراه

سید محمد صادق سیاح

 

بیست و ‌هشتمین نمایشگاه بین‌المللی کتاب تهران شروع شد. باز هم ذوق نمایشگاه رفتن و شوروشوق پرسه‌زنی در نمایشگاه. باز هم ازدحام جمعیت در جلوی غرفه‌‌ی ناشران بزرگ و گشتن به دنبال ناشران کوچک‌تر. باز هم افتخار مسئولین به تعداد بازدیدکنندگان و تفاخر به بزرگ‌ترین رویداد فرهنگی کشور!

نمایشگاه کتاب تهران از سال 66 شروع به‌ کار کرد و هر سال بخش‌های جدیدی به آن اضافه گشت و همین‌طور بزرگ‌تر و بزرگ‌تر شد تا به شکل کنونی رسید: بزرگ‌ترین رویداد فرهنگی کشور؛ رویدادی که ما و به‌خصوص مسئولان فرهنگی به آن افتخار می‌کنیم و غالباً آن را دلیل بر وضع مناسب فرهنگی کشور می‌دانیم و نشانه‌ی اهل کتاب و مطالعه بودن و فرهنگ‌دوستی مردم. لذا خوشحال و راضی می‌شویم که الحمدالله هر چند مشکلاتی وجود دارد... اما باز هم مردم ما اهل فضل و فرهنگ‌ند و چرخ فرهنگ را می‌چرخانند.

جنگ با دشمن فرضی

اختصاصی سایت امام عشق(ع)

 

یادداشتی از عبدالله نظری

موقعی که به فیلم شبهای برره نگاه می کردم و می دیدم که به قول شیرفرهاد ”برره ای ها در جنگ با دشمن فرضی شکست خوردند" فکر آن را هم نمی کردم که این مسئله در عالم واقعیت هم به وقوع بپیوندد.

اسم رمز جنگ داخلی آل‌سعود

وقتی کارکشته‌ترین وزیر خارجه جهان بخواهد خام‌ترین وزیر جنگ جهان را بی‌اعتبار کند، همان کاری را می‌کند که روباه پیر سعودی با «بچه» خیره‌سر عمویش کرد؛ یعنی خودش را سر بزنگاه با متانتی ساختگی از سر راه هشدار و نذیر «دشمن دانا» کنار می‌کشد تا «دوست نادان» رسوای عام و خاص شود.  اینچنین سعودالفیصل 75 ساله که 4 دهه است سکان دیپلماسی خارجی عربستان را در دست دارد، درسی ظریف به ظریفان همتای خود داد و بی‌آنکه نیشش را تا بناگوش باز کند، نیش گزنده‌ای به رقیب داخلی زد و به ریش محمد بن ‌سلمان، وزیر دفاع 34 ساله سعودی خندید که تنها 4 ماه است با نشستن پدر آلزایمری‌اش بر تخت پادشاهی عربستان به قدرت رسیده ولی در حال قبضه کردن افسار آل‌سعود است.

بچه‌های آنارشیست آقامرتضی*

سیدعلی میرفتاح

اهل مهر نبودم. یا لااقل خیال می‌کردم که نیستم. به اصطلاح آن ایام «سوره‌ای» بودم و فکر می‌کردم برای هر نوع فعالیت فرهنگی هنری، سوره کفایت می‌کند. سوره را کسی نمی‌خرید و کسی هم نمی‌خواند. چرا؛ اهل مجله و روزنامه ـ‌ همان گروه قلیلی که بار خواندن یک ملت را به دوش می‌کشند ـ می‌خواندند. اتفاقاً خیلی هم نفود کلام داشت و تأثیرگذار بود. اما روز تشییع جنازه‌ی آقامرتضی، یوسف میرشکاک انبوه عزاداران را که دید گفت، بلکه با حسرت گفت: «اگر این‌ها سوره می‌خواندند وضع ما اینی نبود که هست.» وضع ما خیلی هم بد نبود. به قول خود آقامرتضی «سوره اول هر ماه، با پانزده روز تأخیر منتشر می‌شد!» کم‌کم پانزده روز داشت کش می‌آمد و گرفتن پول از حوزه سخت و قطره‌چکانی می‌شد و جمع داشت از هم می‌پاشید، که البته بعد از «سیدناالشهید» پاشید.