پیرامون انقلاب اسلامی
یادداشتی از احمد برفی
انقلاب اسلامی را همواره خطراتی تهدید کرده و میکند که از جمله آن خطرات که به خود انقلابیون وکسانی که دلبسته به آن هستند بر می گردد، به حجاب رفتن حقیقت آن است که زمانی اتفاق می افتد که با برداشت ها و تفسیرهای به رای خود آن را تحلیل کنند و به ذات آن و ریشه های تاریخی آن که از فطرت و عالم غیب سرچشمه می گیرد بی توجه باشد.
«تحول در علوم انسانی» یکی از کلیدواژه‌هایی است که در طول سال‌های گذشته مورد تأکید رهبر انقلاب قرار گرفته است. مهمترین نقدی هم که از سوی ایشان به‌عنوان ضرورت تحول در علوم انسانی مطرح می‌شود، تفاوت جهان‌بینی اسلامی با غربی است. برای مثال ایشان در دیدار جمعی از اساتید و فضلا و طلاب نخبه‌ی حوزه علمیه قم می‌فرمایند: «ما می‌گوییم علوم انسانی به شکل کنونی مضر است... بحث در این است که اینی که امروز در اختیار ما قرار دادند، مبتنی بر یک جهان‌بینی است غیر از جهان بینی ما.» شهریار زرشناس، عضو هیئت‌علمی پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه‌ی اسلامی است که دارای تألیفاتی نظیر «فرهنگ، سیاست، فلسفه»، «اشاراتی درباره‌ی لیبرالیسم در ایران»، «تأملاتی درباره‌ی جریان روشنفکری در ایران»، «مبانی نظری غرب مدرن» و امثالهم در حوزه‌ی علوم انسانی و اجتماعی است. در این گفت‌وگو با ایشان، از شکل‌گیری علوم انسانی در غرب، خصوصیات علم مدرن و تفاوت‌هایش با علم دینی، نقش علوم انسانی در برطرف کردن نیاز حکومت‌های غربی و اهمیت بحث تحول در علوم انسانی، سخن به میان آمده است
درآمدی به پرونده‌ی فهم چرایی طرح همه‌پرسی در ایران
سید محمد هادی میرطاهری
از هفته‌ی گذشته محافل سیاسی پذیرای سوژه‌ای جدید شده‌اند: همه‌پرسی. حسن روحانی رئیس جمهور در اجتماع اقتصادیون در کنفرانس «اقتصاد ایران» از راه‌حلی جدید برای عبور از برخی مسائل سخن گفت. رئیس دولت یازدهم که از ابتدای روی کار آمدن دولت جدید و حتی پیش از آن مسائل و راه‌حل آن‌ها را در پیوند با سیاست خارجی ما می‌دید و می‌خواند و در این راستا از هیچ کوششی نیز فروگذار نمی‌کرد، به یک‌باره و در چرخشی عجیب توپ بازی را به سیاست داخلی انداخت و از همه‌پرسی سخن گفت و آن را راهی برای برون‌رفت از برخی مسائل دانست.
مسئله‌ی وحدت اسلامی
سید محمد صادق سیاح
موضوع وحدت، موضوع حساسی است و غالباً با نوعی مصلحت‌اندیشی همراه است. انگار نباید بدون ملاحظه درباره‌ی آن وارد بحث شد. طرح بحث‌ها هم غالباً به این شکل است که استعمار برای تأمین منافع خود، نقاط اختلاف میان مذاهب اسلامی را یافته و با تحریک آن‌ها سعی در ایجاد تفرقه در جهان اسلام دارد. البته این تحلیل درست است و ماجرا از همین قرار است. اما شاید بتوان کمی بیش‌تر به مسئله نزدیک شد و سؤالاتی را از آن پرسید و چراغی بر نقاط تاریک انداخت.
کنسرت محسن شریفیان لغو شد/ برخورد شدید نیروی انتظامی به دستور مسئولین دولتی با معترضین
جمعی از مردم متدین شهر بوشهر در جهت جلوگیری و اعتراض به برگزاری کنسرت های موسیقی در بوشهر، جلوی سینما شهید آوینی، محل برگزاری کنسرت تجمع کردند
فضائل انتزاعی و اقدامات مردمی
درباره‌ی امکان مواجهه‌ی نظری با واقعه‌ی نُه دی
سید جواد طاهایی
ظاهراً تلاش بر آن است که در مبحث فتنه ٨٨، از مباحث سیاسی به مباحث نظری گذاری داشته باشیم؟ پیشنهاد من آن است که فعلاً نداشته باشیم! این گذار، کاری پرزحمت، پرافت‌وخیز و کم‌فایده است و دلیلش هم این است که هنوز اقتضاء نیافته است. ما هنوز از واقعه فاصله زیادی نگرفته‌ایم. تا پدیده‌ی اجتماعی به نهایت خود نرسد و به‌نحو قابل فهمی متعلق به گذشته نشود، دراختیار ما نیست؛ ما در اختیار آنیم؛ یعنی مشروط به شرایط آنیم....
تغییر در غبار
آن‌چه فتنه نیست
سجاد رستمی‌پور
آیا وجه فتنه بودن اتفاقات سال 88، تلاش برخی برای رسیدن به هدف سیاسی خود از طریق آشوب و اعمال غیرقانونی بود؟ ظاهرا این وجه، تلازم منطقی با ابتلا و آزمایش و فتنه ندارد. وجه فتنه بودن اهداف مقدس یا نامقدس آن تحرکات نیز نیست. فتنه در احتمال دیگر، متوجه خواص اشتباه‌کار یا حتی سردرگم نیز نیست. عنصر تقلب نیز در حد یک رمز عملیات بوده و نمی‌تواند مؤلفه‌ی اصلی فتنه باشد؛ چه این‌که بازیگری اصلی اساساً در گرو نفی و اثبات تقلب نبوده است. بنابراین دیگر سخن گفتن از این‌که تقلبی بوده است یا خیر چندان اهمیتی ندارد. بنابراین از این جهت نیز وجه موجهی برای فتنه خواندن آن حوادث وجود ندارد.
نُه دهِ هشتاد و هشت
سید ابراهیم رئوف موسوی
به‌نظر می‌رسد «فتنه» به‌مثابه موضوعی برای فهمیدن، کم‌تر مورد توجه است و سخن بیش‌تر درباره‌ی کسب و انتشار اطلاعات و یا رد و اثبات مواضع است. در خصوص فتنه 88 سخن فراوان گفته شده و تحلیل‌ها و تبیین‌های سیاسی، امنیتی و گاهی جامعه‌شناختی و روان‌شناختی ارائه شده است. آن‌چه گفته شده تاحدودی روشن‌کننده است؛ اما کم‌تر معطوف به فهم فتنه بوده است؛ عموماً رد، اثبات و اتخاذ موضع بوده است که البته در جای خود ضروری است. اما اکنون به‌نظر می‌رسد وقت آن فرا رسیده باشد که فتنه 88 به‌عنوان موضوعی که می‌تواند به فهم ما کمک کند، نگریسته شود. این بار باید فتنه را به مثابه یک کتاب بخوانیم. مفروض چنین سخنی این است که مطالبی درباره‌ی فتنه مشخص نیست و ابهامات و سؤالات قابل تأمل درباره‌ی آن وجود دارد. مسلماً در این‌جا مقصودمان از نقاط ابهام این نیست که فلان اقدام را چه کسی انجام داد و فلان طرح‌ریزی را چه کسی بر عهده داشت. پس چه سؤالاتی درباره‌ی فتنه‌ی 88 نیازمند تأمل بیش‌تر است و چه پرسش‌هایی درباره‌ی آن وجود دارد که فکر کردن به آن موجب فهمی عمیق‌تر از فتنه خواهد شد؟ اساساً مگر امر نافهمیده‌ای درباره‌ی فتنه وجود دارد که ما در تلاش برای فهم آن هستیم؟
پیش نیاز تولید علوم انسانی
متن نوشته شده بخشی از جزوه رابطه علم و سرمایه است که با موضوع پیش نیاز تولید علوم انسانی اسلامی برگرفته از سخنرانی دکتر محمد رجبی درباره ی تاثیر فرهنگ سرمایه داری بر ماهیت علم می باشد که به همت موسسه علمی فرهنگی سدید منتشر شده است
مهمترین چیزی که در زندگی ائمه بطور شایسته مورد توجه قرار نگرفته، عنصر «مبارزه حاد سیاسی» است. از آغاز نیمه دوم قرن اول هجری که خلافت اسلامی بطور آشکار با پیرایه‌های سلطنت آمیخته شد و امامت اسلامی به حکومت جابرانه‌ی پادشاهی بدل گشت، ائمه اهل بیت (علیهم‌السّلام)مبارزه سیاسی خود را به شیوه‌ای متناسب با اوضاع و شرائط، شدت بخشیدند....
