عیدِ خرید

خرید خود عید است

ابوذر ذاکر

حکومت بنا به ملاحظات سیاسی علاقه‌مند است «بازار شب عید» را پررونق نشان دهد. صاحبان قلم و بیان نیز کم‌تر جرأت نفی مسلمات مورد اجماع را دارند. با این حال اگر کم‌ترین محاسبه‌ای صورت بگیرد، روشن می‌شود که «شب عید» که تقریباً «چهل روز» طول می‌کشد چه بحران‌ها، هزینه‌ها و خساراتی را به کشور تحمیل می‌کند. به‌عنوان یک نمونه می‌توان اشاره کرد که مسئولان و نهادهای دولتی اقتصادی، سه ماه در هر سال باید بخش مهمی از توان و وقت خود را به جای برنامه‌ریزی و مدیریت برای سامان اقتصاد کشور، خرج بازار شب عید کنند. نمونه‌‌ی دیگر مشکلات مالی جدی است که بسیاری از خانواده‌ها را در این ایام درگیر می‌سازد.

ما چگونه مصرف‌کننده شدیم؟

درباره‌ی تاریخ مصرف

 

اسماعیل نوده فراهانی

بازار و خرده‌فروشی

سرمایه‌سالاری (Capitalism) متناسب با ادوار مختلف خود، از مراکز خرید متفاوتی بهره برده است. به‌عنوان مثال، سرمایه‎داری تجاری قرون پانزده تا هفده، که بر انباشت سرمایه‌ی تجاری تأکید داشت، عمدتاً از مراکز خریدی نظیر بازار و خرده‌فروشی‌های مرسوم آن دوره بهره می‌برد. چراکه حجم کالاهای مبادله‌شده محدود بوده و لاجرم مجالی برای مصرف انبوه مهیا نبود.

ما چه‌گونه خرید می‌کنیم؟

خریدن ما عین زندگی کردن ماست

روح‌الله نادری

 خود را در   

 تجارت همه‌جایی

به‌سبک جمله‌ی «جنسیت در همه‌جا هست الا در خود عمل جنسی»، می‌توان گفت: تجارت در همه‌جا هست الا در خود تجارت. اما باید کمی در «در همه‌جا» و «الا در خود» دقت کرد. انصافاً این معنی که تجارت در همه‌جا هست، اغراق‌آمیز نیست. کافی است محاورات یومیه‌مان را کمی مرور کنیم تا ببینیم که چه‌قدر کاسب‌کارانه تکلم می‌کنیم؛ و پرواضح است که این ادبیات سودانگارانه حکایت از تفکری سودانگارانه می‌کند و بل عین آن تفکر است. این‌که تجارت «همه‌جایی» شده است و شهر یک فروشگاه و خریدگاه معظم است و ما کاسبان و مشتریان این بازاریم را با کمی تلاش می‌توان نشان داد. اما درک این‌که تجارتی در تجارت نیست، چندان آسان نیست. اما حقیقتاً مسئله این نیست، بلکه مسئله آن است که با همه‌جایی‌شدن تجارت، دیگر تجارتی باقی نمی‌ماند.

طرح مسئله خرید شب عید

درآمدی به پرونده خرید شب عید

ساجد رضایی

هر روز و شبِ اواخر بهمن‌ و اوایل اسفندماه، شبِ عید است؛ از ترافیک می‌گویی و پاسخ می‌شنوی که «شبِ عید است»؛ پاسخِ دلیل شلوغی و گرانی نیز همین است: «شبِ عید است»؛ مجری خبر تلویزیون در روزهای آغازین اسفندماه با این مقدمه شروع می‌کند: شبِ عید است و... . و البته همه این‌ها یعنی این‌که مردم دنبال «خریدِ شبِ عید» هستند. «شبِ عید» در این بازه نسبتا طولانی معنای «ایام خرید» دارد. یعنی جنب‌وجوش‌ها و آمدوشدها و شلوغی‌ها همه تبعات تلاش مردم جهت امر مهم «خرید» است.

الآن آخر پاییز است ، بیایید جوجه ها را بشماریم

اختصاصی سایت امام عشق(ع)

یادداشتی از عبدالله نظری

واتس آپ ، تانگو ، وایبر و... امروزه شاید اکثریت مردم را قانع کرده اند که قسمتی از وقت روزانه خود را به آنها اختصاص دهند.

 شاید اگر ما از اول آمده بودیم در مورد اینها صحبت می کردیم بعضی ها می گفتند دوباره بچه حزب الهی های متحجر شروع به نقد تمدن مدرنیته و ابزارآلات آن کردند و به هر صورت انسان های به اصطلاح روشنفکر یک موضع گیری نسبت به نقد این برنامه ها می گرفتند چرا که غرب به مثابه ناموسشان شده که اگر کسی به تمدنش خواست نقدی کند با غیرت غیر دینی خود جلوی آن می ایستند که صد البته این ناشی از جهالت آنهاست.

سینما؛ کلید پیشرفت کشور

بررسی نقش و جایگاه «سینما» و و مفهوم‌شناسی آن در منظومه‌ی فکری رهبر انقلاب 

عطیه الهی
«آقای حاتمی‌کیا می‌گویند به ما درجه بدهید؛ خدا به شماها درجه داده، بنده چه درجه‌ای را به شما بدهم! درجه‌ی شما، درجه‌ی خدایی است. این ذوق و استعداد هنری که شماها دارید، این همان درجه‌ای است که به شماها داده.»۱۳۸۵/۳/۲۳[۱]
این جملات رهبر معظم انقلاب اسلامی در دیدار سینماگران و خطاب به ابراهیم حاتمی‌کیا به خوبی نمایانگر نگاه ایشان به مقوله‌ی هنر و جایگاه هنرمندان است. با رجوع به بیانات رهبر انقلاب دلیل این توجه روشن شده و راه را بر برداشت‌های نادرست در مورد چنین تأکیداتی و مواجهه با آن به عنوان تعارف و ... می‌بندد. اساساً در نگاه آیت‌الله خامنه‌ای حقیقتِ هنر «عطیه‌ای الهی» بوده و از جایگاه رفیعی برخوردار است:

آموزش بدون پرورش، یک نسل را تباه می‌کند

    به ‌مناسبت فرارسیدن روز «امور تربیتی و تربیت اسلامی» گزیده‌ای از بیانات رهبر انقلاب اسلامی درباره امور تربیتی

داعش زیباست

تأملی درباره زیبایی‌شناسی گروه‌های تکفیری

 

علی‌‌ نجف‌زاده

تکفیری‌ها یک انحراف در دنیای جدید نیستند؛ بلکه از امکانات این جهان هستند و برای عمل‌شان نیز جایی در دنیای ما یافته‌اند. در واقع این‌گونه نیست که عده‌ای از عالم ما عقب افتاده باشند و کارهایشان از روی صدفه و اتفاق باشد؛ بلکه تکفیری‌گری را می‌توان یکی از بارزترین نمودهای وضع ما و جهان ما دانست. آن‌چه تکفیری‌گری را به ایدئولوژی نزدیک می‌کند، پیروزی خودخوانده است. چراکه ایدئولوژی‌ها مأمن و پناه هستند و خطر را از ما دور می‌کنند. پناه بردن به ایدئولوژی از «خطرِ زیستن» است. در واقع آن‌کس که با خطرِ زندگی روبه‌رو نمی‌شود، به ایدئولوژی پناه می‌برد. خطر زندگی همان چیزی است که انسان با آن معنا می‌یابد و در غیاب آن زندگی بی‌معناست. اساسا زندگی از آن جهت که خطیر است، معنادار است. و می‌دانیم که معنای «خطیر» در زبان فارسی «مهم و اهمیت داشتن» است.

داعش چگونه ممکن شد؟

زمینه‌های جامعه‌شناسانه و سیاسی ظهور داعش

دکتر محمد علی مرادی*

حرکت‌های گروه موسوم به داعش از جنبه فرم و محتوی جهان را به شگفتی واداشت. این‌که این گروه چگونه گروهی می‌تواند باشد؟ از یک سو سودای برگشت به صدر اسلام را دارد و از سویی مجهز به سازماندهی پیچیده و به‌غایت امروزین است؛ چراکه مجهز به مدرترین سلاح‌ها و مهمات‌ است؛ و با دست‌یابی به چاه‌های نفت واجد درآمدی شگرف شده است. اما نکته دیگری که در رابطه با این گروه قابل توجه است، حضور گسترده نیروهایی است که در اروپا تحصیل کرده‌اند و اکنون به این گروه پیوسته‌اند. این‌ها همه مختصات و مشخصات گروهی است که برخی آن را پیکارجویان داعش، برخی آن‌ها را گروه افراطی و برخی دیگر آن‌ها را ترویست‌های داعش می‌نامند.

داعش، نسل سوم جهادگرایانِ ساخته غرب

فرایند تاریخی شکل‌گیری داعش

دکتر احمد نادری*

مسئله داعش را نمی‌توان یک پدیده خلق‌الساعه دانست. این پدیده اگرچه ظهور و بروز مدرن دارد، اما قبل از هر چیز ریشه در اندیشه‌های سلفی قرن‌های قبل دارد و در یک سیر اندیشه‌ای مدام، به حالت بروز و ظهور کنونی خود رسیده است. پس برای بررسی داعش، هم به بررسی نظام اندیشه‌های سلفی و تکفیری نیاز است و هم به زمانه و زمینه بروز آن. هر تحلیلی که فارغ از این دو بعد باشد، ابتر و ناقص است.