آزادی بیان یا قول سدید، مسأله این است

v    آیا آزادی بیان مهمترین رکن فضای عمومی جامعه است؟

v    آیا مفهومی وجود دارد که خود مفهوم آزادی بیان را  اداره کند؟

v    آیا آزادی بیان وزن بیشتری دارد یا انصاف در بیان؟

اینها سئوالاتی است که در ذهن همه ی متفکران و اندیشمندان جامعه خطور می کند ، قطعاً اندیشمندان جامعه وظیفه ی مهمی را بر عهده دارند و آن وزن کشی و اولویت بندی این مفاهیم است قطعاً اگر یک سری مفاهیم موقعی مطرح شوند که زمان مناسب برای مطرح کردن آنها نباشد و به آنها اشتباهاً اولویت بدهیم فضای جامعه را منحرف کرده ایم برای مثال در هنگامی که فضای بیداری اسلامی بر جامعه حاکم است چه معنی دارد مفهومی مثل ملی گرایی را اولویت ببخشیم و این همان نقشه ای است که دشمنان در خیلی از مواقع برای ما طرح ریزی می کنند.

حال به بحث آزادی بیان بپردازیم ، آزادی بیان در عین حال که مفهومی لازم برای فضای عمومی جامعه است ولی اگر کسی فراوان بر مفهوم آزادی بیان تأکید کرد حتماً باید مفهوم دیگری را در کنار آزادی بیان قرار دهد که هم آزادی بیان را اداره کند و هم به آن شرافت بدهد و آن مفهوم چیزی نیست جز "قول سدید" قول سدید یعنی محکم ، با استدلال ، با انصاف و عادلانه سخن گفتن " إتقواله قولوا قولاً سدیداً " این همان آیه ای است که پیغمبر اکرم (ص) در تمام خطبه های نماز جمعه تکرار می کردند.

در واقع آن چیزی که خداوند در قرآن کریم بر آن تأکید دارد قول سدید است نه آزادی بیان و چه خوب است که ما به پیروی از قرآن کریم قول سدید را نسبت به آزادی بیان در اولویت قرار دهیم.

من از شما سؤال می کنم آیا در متن آزادی بیان این همه تجاوزگری به حقوق بشر نکردند؟( اهانت به پیامبر اسلام و قرآن کریم ) براستی آزادی بیان را سرمایه داران و صهیونیست ها اداره نکردند؟

اگر قول سدید را جایگزین آزادی بیان کنیم دیگر نیاز به اداره کردن مفهوم آزادی بیان توسط دولت ها و صاحبان ثروت و قدرت نیست.

و سخن آخر اینکه

" مواظب باشید شما را با مفهوم آزادی بیان به اسارت نبرند" 

 

نویسنده: عبدالله نظری